Trzy aspekty Tai Chi

Autor: Zhai Shizong

Przekład z chińskiego: Andrzej Kalisz

Określając podstawowy standard tego czym jest Taijiquan (Tai Chi) musimy wyróżnić co najmniej trzy aspekty. Pierwszy z nich to aspekt walki. Taijiquan nie jest gimnastyką, nie jest też tańcem. Chociaż aspekt walki nie jest szczególnie podkreślany, może być sztuką walki, którą określić można mianem „kulturalnej pięści”. Jest ona bardzo różna od sztuk walki opierających się na twardej sile, szczególnie podkreślając zasadę „przy pomocy miękkiego pokonać twarde”, skupiając się na „przyleganiu i podążaniu”, „dostosowaniu do przeciwnika, a nie narzucaniu”. Jest to sztuka walki bardzo zaawansowana.

Podkreślane są też idee filozoficzne. Od samego powstania tej sztuki, aż do konkretnych form ruchu, mają one podstawę w filozofii, jak dialektyczna koncepcja yin i yang, przejawiająca się w sztuce walki jako idea pustego i pełnego, otwierania i zamykania, ruchu i spokoju itd. Niektórzy mówią, że Taijiquan opiera się na rozumieniu yin i yang, umiejętności rozróżnienia pustego od solidnego. Dlatego każdy ruch musi się odbywać zgodnie z tą ideą. Taijiquan wśród innych sztuk walki wyróżnia się wysokim poziomem i kompletnością teorii.

Trzeci jest aspekt kultywowania zdrowia. Wymogi ćwiczeń Taijiquan zgodne są z tradycyjną chińską medycyną, a także współczesną nauką. W teorii Taijiquan czytamy: „Jaki jest końcowy cel? Wydłużenie życia”. Wiele współczesnych badań potwierdza te walory Taijiquan.