Xingyiquan (Hsing I Ch’uan)
Legendy przypisują zapoczątkowanie Xingyiquan generałowi Yue Fei (1103-1142), a nawet Bodhidharmie (V/VI wiek n.e.). Najwcześniejsze zapisy o korzeniach tego systemu pojawiają się jednak dopiero w XVIII wieku. Obecnie dość powszechnie za prekursora systemu uznawany jest Ji Jike, znany też jako Ji Longfeng (1588-1662). Miał on być biegły w posługiwaniu się włócznią i te umiejętności stały się podobno bazą dla opracowanej przez niego metody walki wręcz. Ji spędził pewien czas w klasztorze Shaolin, nauczając mnichów technik włóczni, a poznając ich techniki walki wręcz. Legenda mówi, że pewnego razu obserwował walkę dwóch kogutów i to stało się ostatecznym impulsem dla sformułowania metody Xinyiquan (Pięść Serca i Woli). W klasztorze Shaolin kontynuowana ona była pod nazwą Xinyiba i uważana za zaawansowany, sekretny element repertuaru sztuki walki z Shaolin, Poza klasztorem najbardziej znanymi uczniami Ji zostali Cao Jiwu i Ma Xueli w prowincji Henan.
Ma Xueli zapoczątkował rozwój gałęzi Xinyi Liuhequan. Wykorzystuje się tutaj ćwiczenia 10 zwierząt. Nauki Ma Xueli i Cao Jiwu przeniesione zostały potem także do prowincji Shanxi. Tam Dai Longbang (1732-1801) rozwinął gałąź znaną jako Xinyiquan rodu Dai. Obejmuje ona nie tylko ćwiczenia 10 zwierząt, ale i 5 żywiołów. Charakterystyczne są niespotykane gdzie indziej specyficzne ćwiczenia dantian.
Kolejny etap to rozwój Xingyiquan (Pięść Formy i Woli). Ten system – uprawiany początkowo w prowincjach Shanxi i Hebei zapoczątkował Li Luoneng, znany też jako Li Nengran (1807-1888). Najprawdopodobniej uczył się on u syna Dai Longbanga lub innego z jego uczniów – Guo Weihana. W szkołach Xingyiquan pojawia się pozycja santishi jako podstawa treningu, występują metody 5 żywiołów, a liczba zwierząt zwiększyła się do 12. Sposób poruszania się jest tu wyraźnie inny niż w Xinyi Liuhequan i Xinyi rodu Dai. Wiadomo, że Li uprawiał sztuki walki przed rozpoczęciem nauki Xinyi. Prawdopodobnie to wpłynęło na rozwinięcie nowego systemu.
Li Luoneng nauczał w prowincjach Shanxi i Hebei. W prowincji Shanxi jego pierwszym uczniem był Che Yizhai. Później u Li uczyli się bracia Song Shirong (1849-1927) i Song Dehu. Najsłynniejszymi uczniami w prowincji Hebei byli Guo Yunshen (1829-1898) i Liu Qilan (1819-1889).
U Guo Yunshena uczył się Wang Xiangzhai (1885-1963), który potem kontynuował naukę u jego innych uczniów, a w latach 20. XX wieku zapoczątkował rozwój systemu Yiquan. Spadkobiercą nauk Wang Xianghai’a został Yao Zongxun (1917-1985). My od lat 90. XX wieku korzystamy z nauk syna Yao Zongxuna – mistrza Yao Chengguang.
U Liu Qilana uczył się Li Cunyi (1847-1921), którego uczniem był Zhang Junfeng (1902-1974) – ten zapoczątkował linię tajwańską, której jednym z przedstawicieli jest Luo Dexiu.